мест. притяж.

өзүмдүкү, өзүңдүкү, өзүнүкү;

любить свою родину өзүнүн родинасын сүйүү;

сесть на своё место өзүнүн ордуна отуруу;

(собственный) өзүмүн, өзүнүн, өзүнүн;

него своя машина анын өзүнүн машинасы бар;

этом есть своя прелесть мунун өзүнчө бир сонундугу бар;

всему своё время место бардык нерсенин өзүнүн убактысы жана орду бар;

он своего не упустит ал өз жемин жедирбейт;

он добьётся своего ал өз дегенине жетишет;

своё время см. время;

своего рода башкалардан айырмалуу, өзүнүн мүнөздүү бөтөнчөлүктөрү бар, өзгөчө;

идти своей дорогой өз жолу менен жүрүү, өз эркинче иш кылуу;

сам не свой өзүн өзү билбей калуу (катуу толкунданып кеткендиктен, катуу корккондуктан ж.б.);

называть вещи своими именами ала карганы атынан чакырат;

не своим голосом закричать эң жаман, коркунучтуу үн менен кыйкырып жиберүү;

умереть своей смертью өз ажалынан өлүү;

он не своём уме разг. анын акылы ордунда эмес;

на своих на двоих разг. жөө;

своих не узнаешь разг. бирди көрөөрсүң, акеңди таанырсың (кекетип айтуу);

свой брат разг. жакын, пикирдеш.